Skip to main content

Տեսարան

Առտու եւ իրիկուն
դռանս առջեւ
անդադար անվերջ
նոր երգեր կը հիւսեն
ամպերդ փափուկ
խորքդ ցոյց տալով
ամէն անցորդի
ամէն պանդուխտի

Առտու եւ իրիկուն
քո պատկերն է
որ ես միշտ կը տեսնեմ
հազիւ աչքերս կը բանամ
քո լոյսն է որ կը մտնէ
երակներուս մէջ ահա
արիւնս կը վխտայ
սիրտս կը բացուի

Քեզ տեսնելով է որ միայն
հոգիս կը լայննայ
եւ օրս կը սկսի
մի զուարթ յոյսով

1999

Landscape

Night and day
out of my door
ceaselessly endlessly
new songs weave
your clouds soft
revealing your depth
to every passer-by
to every wanderer

Night and day
it is your image
that I always see
as soon as I open my eyes
it is your light that enters
now in my veins -
my blood stirs
my heart is lifted

Only by seeing you it is
that my spirit soars
my day begins
radiant with hope

Վերաձեւում

Ինչպէ՞ս թէ ‘չի կարելի’, երբ նայիս քո շուրջ
ուշադրութեամբ, սուր միտքով, կայտառ
ներշնչմամբ, խոնարհ, մի տիեզերական տենչով

Պիտի տեսնես թէ մարդիկ ինչպէս կը շարժին
կը տեղափոխուին, աշխարհն սեպելով իրենց տունը
սեփականութիունը բոլորին, մէջն ազատօրէն շրջելու

Նայիր ինչպէս մարդ արարածն է փոփոխական
կեանքի օրէնքն է սա, տես ինչպէս եղանակներն
կը փոխուին միօրինակութեան վերջ տալով

Ցոյց կուտան մեզի ամէն անգամ մի ուրիշ ձեւով
փոփոխականութեամբ, վերածնունդով, նոր տեսքով
նորանոր բնութեան հմայքները մեզի յայտնելով

Փոփոխութեան եւ վերանորոգման կենսական օրէնքը
ցոյց տալով մեզի թէ մենք յաւիտենական ճամբու վրայ
մեր մարմիններն ու միտքերը մշտական փոփոխութեան մէջ են

կու տան կեանքին սլացք - մահուամբ կը ծնի մի նոր կեանք
նոր բնութիւն, նոր մարդ, յաւիտենականութեան ըմբռնում
մօտենալով կեանքի խորքին եւ աստուածային խորհուրդին

19.9.2015

Transformation

How come “it’s not possible”, when you look around you
attentively, with a sharp mind, vivid,
inspired, humble, with a universal longing

You will see that people move around
change places, considering the world their home
owned by all, freely to move about

Look how fickle mankind is
Such is life, see how the seasons
change, ending monotony

Each time they show us in a different manner
through changeability, renaissance, a new look
revealing to us the ever new charms of nature

The law of life [of] change and renewal
showing us that on the eternal road, we
our bodies and minds are in perpetual change

They give life élan – through death a new life is born
a new nature, a new person, an understanding of eternity
approaching the depth of life and the divine mystery.

Երկինք եւ երկիր

Լոյսն ի անջրպետ
մի աղբիւր խորհրդաւոր անհասկնալի
ջուրն է մի համեղ ըմպելի

Մանկութեանս շունչն է
իմ մէջ առթնցեր
մի նոր կեանքի արեգակն լուսաւոր

Սէրն զրահազարդ իմ սիրտն է լեցուցեր
մայրն ամէն վայելքի
տուն դրախտավայր ամէն պանդուխտի

Սպասումն խաւարի մէջ
պարգեւն կեանքի, հրաշալի մի խորհուրդի
վաստակեալ համբերութեամբն հաւատքի

Պտուղներն անոր քաղեր եմ օրէ օր
փնտռտուքի ճամբուս վրայ
անշօշափելի վայելքներ եմ ապրեր

Ձայն կու տամ ձեզի այ ժողովուրդ
ամէն մարդ արարած սիրել որպէս մի անմեղ փոքրիկ
գուրգուրանքի արժանի մի որդեակ թանկագին

Ի՞նչ տեսակ տեսարաններու մէջ ման կուգաք հիմա
միթէ կ'ուզէք դժոխային կրակոտ պատկերներու առաջ
մի աւերեալ աշխարհի մէ՞ջն ապրիլ

Թէ խաւարն լուսաւորելու ժամանակն ե՞րբ է գալու
վերստեղծելու մի կեանք մարդավայել
մի վսեմ առօրեայ պայծառ սիրոյ մէջն`կարենալ երազել

10.11.2011

Heaven and Earth

Light in the void
a wellspring mysterious incomprehensible
its water a tasty drink

The breath of my childhood
is awoken in me
the bright sun of a new life

Girded love has filled my heart
origin of all pleasure,
home, sanctuary for every wanderer

Expectation in the dark
the gift of life, of a wondrous mystery
earned through the patience of faith

Its fruits I have picked day by day
on the journey of my quest
I have lived intangible pleasures

I cry out to you, o people,
to love each human creature as an innocent
a precious child worthy of tenderness

In what types of landscapes are you wandering now?
do you really want to live in a ruined world
in front of infernal fiery images?

I wonder, when will the time come to lighten the dark
to recreate a life fitting for mankind
in a noble everyday radiant love, to be able to dream?

Անսովոր ճամբայ

Անվերադարձ ճամբով
ման կու գամ քեզ հետ
ընկեր իմ պանդուխտ

Առասպելներ չէ որ պատմեր են քեզ
հզօր պատկերներով լի
փոքրիկներու արցունքներու
ալեկոծ հառաչանքներու

Եկուր քեզի մի այսօրուայ
պատմուածքներէն կարդամ

Իմ ճամբան երկար է
անաւարտ բայց լուսաւոր
կ’ուզեմ որ նորէն տեսնես
գեղեցկութիւններն այս վսեմ

Առուակներու հոսանքներու մէջ
իմ մտքերն են հոն լողացեր

Տաք ու պաղ զգացումներու
ալեկոծային ստուերներու մէջ
ես միշտ փնտռեր եմ այն, որն է անտես
գրեթէ անգտանելի, հզօր եւ անշօշափելի

Երկրէն մինչեւ աստղեր բարձրացող
իմ աղաչանքներու ետին
աշխոյժ թռիչքներով
ես իմ սիրոյն դէմքն եմ միշտ ուզել տեսնել

Անուշ խօսքերուն, անոր սիրոյ մեղմիկ շունչին
համբոյրներուն եմ միշտ կարօտ

Ահա նորէն մոլորած, պանդուխտ դարձած
լեռներու եւ յստակ ջրերու երազանքներով
մի օր իմ իսկական սիրոյն հանդիպելու տենչով
նորէն ինկեր եմ մի անսովոր ճամբայ

5.6.2012

An unusual road

On a road of no return
I am wandering with you
my itinerant friend

Myths – aren’t they what you have been told
full of powerful images
of children’s tears
of agitated sighs

Come let me read to you
some of today’s stories

My road is long
unfinished but illuminated
I would like you to see again
this sublime beauty

In the streams’ currents
there my thoughts have bathed

in the stormy shadows
of hot and cold feelings
I have always sought that which is invisible
almost undiscoverable, mighty and impalpable

Rising from earth to the stars
following my supplications
in passionate flight
I have always wanted to see the face of my beloved

For her sweet words, for the gentle breath of her love,
for her kisses I always long

Once again adrift, turned wanderer
carried by dreams of mountains and clear waters
with the desire one day to meet my true beloved
again I have set out on an unusual road

Տխուր մի պահ

Խաւարի մէջ ինկած, մի նշան սիրոյ
տեսիլք ի խորքն, ի մի ուրիշ աշխարհ
Միթէ երա՞զ էր սա
նորէն կը լսեմ արուեստագէտին ձայնը
‘Մարդկային տենչ, անսահման սէր, ես սա է որ կը փնտռեմ’

Իմ կանչերու մէջ դէպի երկինք ուղղուած
չկայ մի նշոյլ գէշութեան, ամպերը վկայ
Իսկական կեանքի խանդաւառութեամբն
ինկած եմ քո ձեռքերու մէջ
բայց միշտ տալով հարց - կաշկանդումներն այս ինչո՞ւ

Թշուառութիւններն մեր բոլոր, մարդասպանութիւններ
առեւանգումներն վասն ինչի՞
Կեանքի օրէնքն է սա արդեօ՞ք
վերստին մի խաւար պատեց, շուրջս մարդկային ձայներ թրթռուն
երկնքի լույսերն յանկարծակի նորէն խափանուեց

Արեւն ինքն ալ չգիտէ կարծես, թէ ինչպէ՞ս դարմանէ
ցաւերն այս մարդկային
Կարծես գէշն կը ծնի, հազիւ լոյսն քուն կը մտնէ
կեանքն անորոշութեան մէջ ձգելով, սրտեր ցաւցնելով
նա յոյսեր կը խորտակէ - նորէն կը լսեմ իր ձայնը

Լքեալ մի մանկայ նման, սէր կը փնտռեմ որ շնչեմ
իսկական մի ընկեր գտնեմ, որ կեանքն վայելեմ
Առանց սիրոյ ես ալ ի՞նչ ընեմ
խաւարի մէջ կորած հոգիս տխուր, խնդրեմ ինձ ըսէք
ես ալ այս կեանքէն ինչպէ՞ս համ առնեմ

8.8.2015

A sad moment

Fallen into darkness, a sign of love
A view into the abyss, into another world
Was it a dream?
Again I hear the artist’s voice
“Human passion, boundless love, this is what I pursue”

In my calls to heaven
there is not a shade of malice - witness: the clouds
With true life’s excitement
I entrust myself to you
but always posing the question – these constrictions,

All our miseries, murders
kindnappings, what for?
Is this then what life is about?
again darkness abounded, around me human voices flutter
the lights of heaven were suddenly impeded again

The sun itself doesn’t know, it seems, how to cure
those human sufferings
It looks like evil is born, soon after the light fades
throwing life into confusion, causing heartache
it wrecks hopes – I hear his voice again

Like an abandoned child, I look for love to breathe
to find a true companion, to enjoy life
Without love, what shall I do?
my sad heart, lost in darkness, please tell me
how can I savour this life?

Հող եւ տուն

Չեմ գիտէր թէ ո՞ւր երթամ
ուր որ երթամ օտար եմ
ծնած տեղս, ապրած տեղերս
ուր որ ըլլամ, որ տունի մէջ ալ ապրիմ
ես տեղացի չեմ, օտար կը սեպուիմ

Արմատախիլ ծառի մը նման
հողէ հող կը փոխադրուիմ
չեմ գիտէր թէ կեանքն ինձ համար
ինչ անակնկալներ է տնօրիներ
համբերութեամբ ես տակաւին կ’սպասեմ

Չէի հաւատար ճակատագրի
‘կեանքդ կը կերտես քու ձեռքերովդ’ կ’ըսէի
եւ ինքզինքս այդպէս կ’առաջնորդէի
գալիք օրերը աւելի լաւ պիտի ըլլան, կ’ըսէի
իմ սիրածին պիտի հանդիպիմ եւ կեանքն իրօք ապրիմ

Այն ատեն միայն տարբերութիուն պիտի չ’ընէ
թէ ես որտե՞ղ կամ ո՞ր հողի վրայ կ’ապրիմ
որովհետեւ սիրոյ մէջն Աստուած է թաքնուած
կեանքին իմաստ տուող եւ մեզ առաջնորդող
դժուարին շաւիղներու եւ ելեւեջներու ընթացքին

Առանց սիրոյ ես թող մեռնիմ
թող ալ ոչ մէկ հողի պատկանիմ
ծնած տեղի, կամ մի որմէկ ուրիշ հողի
առանց սիրոյ կարելի չէ
ոչ մէկ տեղի կապուիլ, կամ անոր պատկանիլ

Միայն սիրոյ մէջն է որ կը բնակի վսեմ շունչն տիեզերական
որ մեզ զիրար կը միացնէ եւ կ’անհետացնէ միտքն այդ կապուած
հողերու եւ սահմաններու հետ, բոլորիս համար սէրն աշխարհն կը վերածէ
մի բնակարան խաղաղութեան եւ վայելքի. Ըսէք ինձ թէ ինչպէս կարելի է
առանց սիրոյ յաղթահարել խաւարին եւ կերտել մի ապագայ լուսաւոր

5.11.2013

Land and home

I don’t know where to go
wherever I go I’m a stranger
the place I was born, the places I lived
wherever I may be, in whichever house I live
I’m not a native, I’m considered a stranger

Like an uprooted tree
transposed from land to land
I don’t know what surprises
life has assigned to me
still I wait patiently

I did not believe in destiny
‘you fashion your life with your own hands’, I would say
and in that way I would guide myself,
‘the coming days will be better’, I would say
I will meet my beloved and live life truly

Only then will it make no difference
where I am or on which land I live
because in love God is hidden
lending meaning to life and guiding us
along difficult paths and through ups and downs

Without love let me die
let me not belong to any land
to place of birth, or any other land
without love it is not possible
to be attached to any place, or to it belong

Only in love is it that the solemn universal breath dwells
which unites us and makes vanish the thought tied
to lands and borders; for all of us, love transforms the world
into a dwelling place of peace and pleasure. Tell me how is it possible
to vanquish the dark without love and to fashion a radiant future